به گزارش ایرنا، ونگر پس از ۲۲ سال و سه بار فتح لیگ برتر انگلیس، سرانجام در سال ۲۰۱۸ آرسنال را ترک کرد.
در سال‌های پایانی حضور وی در تیم شمال لندن، جمع زیادی از هواداران این تیم کمپین «برکناری ونگر» را به‌راه انداخته بوده و نتایج ضعیف توپچی‌ها در زمین، به نوعی میراث وی را در این باشگاه تحت‌الشعاع قرار داده و مشوش کرده بود.
هفته جاری فیلم جدیدی در مورد سرمربی افسانه‌ای آرسنال با نام «آرسن ونگر: شکست‌ناپذیر» روانه بازار شده و در آن مرد ۷۲ ساله از حسرت خود برای اینکه زودتر آرسنال را ترک نکرده، پرده برداشته است.
تلگراف به نقل از مرد فرانسوی نوشت: من خودم را کاملا با باشگاه(آرسنال) معرفی کردم و این اشتباهی بود که مرتکب شدم. بزرگترین مشکل ذاتی من این است که جایی که هستم را عاشقانه دوست داشتم و دارم و بابت آن پشیمانم. باید به باشگاه دیگری می‌رفتم.
سرمربی اسبق باشگاه موناکو در جریان حضورش در آرسنال به دفعات با باشگاه رئال مادرید و تیم ملی فرانسه ارتباط داده شد.
ونگر همچنین از پیشنهاد باشگاه منچستریونایتد در آن روزها پرده برداشته و این در میان آندسته مشاغلی است که وی قادر به پذیرفتن آن بوده است.
وی ادامه داد: می‌توانستم به تیم ملی فرانسه بروم. تیم ملی انگلیس هم دو یا سه بار پیشنهاد داد. دو بار این فرصت را داشتم که به رئال بروم. یوونتوس، پاری‌سن‌ژرمن و حتی منچستریونایتد.
آخرین قهرمانی ونگر در لیگ جزیره در سال ۲۰۰۴ به ارمغان آمد؛ زمانی‌که تیمش در تمام طول فصل بدون شکست ماند و این همان نامی است که فیلم از آن برگرفته شده است.
وی در این فیلم گفته است: گاهی اوقات تعجب می کنم؛ آیا بعد از آن فصل بدون شکست، اتفاق خاصی افتاد؟ آیا آن فصل، فصل سرنوشت بود؟ بعد از رفتن «دیوید دِین»(نایب رییس اسبق آرسنال) در سال ۲۰۰۷، این اولین بار بود که در هیات مدیره تنش ایجاد می‌شد. بین وفاداری به باشگاه و وفاداری به دِین گیر کرده بودم. امروز هنوز به این فکر می‌کنم که کاش کار درست را انجام می‌دادم؛ چون بعد از یک تصمیم، زندگی هرگز دوباره مثل قبل نخواهد شد.
ونگر پس از ترک آرسنال به لطف هوادارانی که در آخرین سال‌های حضورش در لندن، برای جدایی وی فریاد می‌کشیدند، دیگر به باشگاه سر نمی‌زند و در عوض به عنوان رییس واحد توسعه بین‌المللی فوتبال در فدراسیون جهانی(فیفا) فعالیت کرده و در تلاش است تا طرح خود را مبنی بر برگزاری دو سال یک‌بار جام جهانی به بار بنشاند.